Hoya endauensis pochodzi z tropikalnych rejonów Malezji, szczególnie z obszarów wokół Parku Narodowego Endau-Rompin, od którego pochodzi jej nazwa. W naturalnym środowisku rośnie jako epifit, wspinając się po drzewach i krzewach, czerpiąc wilgoć i składniki odżywcze z powietrza oraz organicznych resztek.

Roślina ta preferuje stanowiska o jasnym, rozproszonym świetle, ale jest w stanie przystosować się także do półcienia. Najlepszym miejscem dla niej będzie okno wschodnie lub zachodnie, gdzie otrzymuje wystarczającą ilość światła bez narażenia na bezpośrednie, intensywne promienie słoneczne, które mogą poparzyć liście. Temperatura idealna dla uprawy wynosi od 18°C do 25°C, a roślina dobrze znosi również wyższą wilgotność powietrza.

Hoya endauensis, jak wiele innych hoi, preferuje umiarkowane podlewanie. Podłoże powinno być lekko wilgotne, ale należy unikać nadmiernego podlewania, które może prowadzić do gnicia korzeni. Przed każdym podlewaniem warto sprawdzić, czy górna warstwa podłoża jest sucha. W okresie zimowym roślinę podlewa się rzadziej, dostosowując ilość wody do zmniejszonego zapotrzebowania.

Nawożenie powinno odbywać się w okresie wegetacyjnym, czyli od wiosny do jesieni. Zaleca się stosowanie nawozów o niskiej zawartości azotu, aby nie stymulować nadmiernego wzrostu liści kosztem kwitnienia. Nawożenie można przeprowadzać co 4-6 tygodni, stosując nawozy do roślin kwitnących lub specjalne nawozy do hoi.

Hoya endauensis najlepiej rośnie w lekkim, przepuszczalnym podłożu. Idealne będzie podłoże do epifitów, składające się z mieszanki torfu, perlitu, kory orchideowej i włókna kokosowego. Taka mieszanka zapewnia odpowiednią cyrkulację powietrza wokół korzeni i szybkie odprowadzanie nadmiaru wody. Doniczka powinna być wyposażona w otwory odpływowe, co zapobiega zastojom wody i chroni korzenie przed gniciem.