Zamioculcas zamiolistny pochodzi z tropikalnych i subtropikalnych regionów Afryki Wschodniej, w tym z Tanzanii, Kenii i Zanzibaru. Rośnie w cienistych, wilgotnych lasach oraz na terenach o ograniczonym dostępie do światła słonecznego, co sprawia, że jest dobrze przystosowany do warunków panujących w domowych wnętrzach.

Zamioculcas preferuje jasne, ale rozproszone światło. Może tolerować również półcień, ale długotrwałe wystawienie na pełne słońce może prowadzić do uszkodzenia liści – stają się one matowe lub poparzone. Najlepiej rośnie w miejscu, które nie jest narażone na bezpośrednie promieniowanie słoneczne, np. w pobliżu okna z osłonami lub w pomieszczeniach o sztucznym oświetleniu.

Zamioculcas jest bardzo odporny na zapomniane podlewanie, dzięki zdolności magazynowania wody w swoich mięsistych łodygach i liściach. Należy podlewać go umiarkowanie, a najlepiej, gdy podłoże jest całkowicie suche na głębokość kilku centymetrów. Ważne jest, aby unikać nadmiaru wody w podstawce doniczki, ponieważ zbyt duża wilgoć może prowadzić do gnicia korzeni. W okresie spoczynku (zima) roślina wymaga jeszcze mniej wody.

Zamioculcas nie jest rośliną wymagającą pod względem nawożenia. W okresie wzrostu (wiosna-lato) wystarczy nawożenie co 4-6 tygodni, stosując nawóz dla roślin doniczkowych o zrównoważonym składzie (np. 20-20-20). Zimą, kiedy roślina przechodzi w stan spoczynku, nawożenie nie jest konieczne, a nadmiar nawozu może nawet zaszkodzić roślinie.

Zamioculcas preferuje dobrze przepuszczalne podłoże, które nie zatrzymuje nadmiaru wody, aby uniknąć gnicia korzeni. Idealne będzie podłoże przeznaczone dla sukulentów lub kaktusów, które ma dobrą strukturę umożliwiającą odpływ wody. Można także przygotować własną mieszankę, łącząc ziemię ogrodową z piaskiem lub perlitem, co poprawi drenaż. Ważne jest, aby doniczka miała dobre otwory odpływowe.